fbpx
 

Świętokrzyski Park Narodowy – przyjaźń jodły i buka

Świętokrzyski Park Narodowy – przyjaźń jodły i buka

Lasy jodłowo-bukowe w Świętokrzyskim Parku Narodowym ocieniają drogę zmęczonego wędrowca, który przemierza ostępy starożytnej puszczy. Przyrodnicza podpora parku, stare potężne buki tworzą wraz jodłami przyjazny ekosystem dla innych gatunków. Lasy zajmują aż 95% parku, a resztę obszaru stanowią nieliczne środowiska bagienne i podmokłe. Życiem puszczy rządzi martwe drewno: stojące lub leżące martwe kikuty drzew i pnie, które są mieszkaniem ogromnej ilości organizmów. Takie środowisko daje schronienie na sen zimowy i gniazdowanie. Dlatego wiele gatunków roślin, grzybów i zwierząt wybiera martwe drewno na swoje mieszkanie. Takie gatunki to relikty puszczańskie, bardzo ważne z punktu widzenia naszego ekosystemu.

Na terenie parków narodowych wyróżniamy obszary szczególnie cenne pod kątem przyrodniczym. W Świętokrzyskim Parku Narodowym mamy aż 5 obszarów ochrony ścisłej, które stanowią łącznie 38% powierzchni parku: Łysica, Łysa Góra-Święty Krzyż Chełmowa Góra, Mokry Bór i Czarny Las.