fbpx
 

Barbara Rusinowska

Barbara Rusinowska

Zebrał i opracował: ksiądz Walenty Ślusarczyk 

            

W końcu XV wieku, za króla Aleksandra – syna Kazimierza Jagiellończyka grasowała przez dwadzieścia lat banda zbójecka pod wodzą kobiety, Barbary Rusinowskiej. Powodem do jej zbójeckiej specjalności i nieco precedensu, była zemsta. Ojciec Barbary Maciej został pobity przez podsędka sandomierskiego, gdyż stanął w obronie katowanego mężczyzny. Mało tego podsędek zorganizował napad na dworek Rusinowski i w czasie walki Maciej został zabity, a dwór ograbiony. Barbara przysięgła zemstę.

Zorganizowała bandę, przybrała strój męski i na czele, z uzbrojonych pociągów, napadała okoliczne dwory, rabowała i ze zdobyczą w Góry Świętokrzyskie uchodziła. Tak się na robocie zbójeckiej dorobiła, że zamek “Orle Gniazdo” zbudowała, a swoich przeciwników  w lochach zamku, w okrutny sposób znęcając się – mordowała.

“Oto pani Rusinowska, już barw na twarzy nie kładzie, ale zawsze po dawnemu w kurcie, w butach z ostrogami, po męsku nam przewodniczy” – śpiewali jej towarzysze.

Ta banda zbójecka szerząc postrach na drogach, po wioskach i dworach, które łupiąc, a często z dymem puszczając, przez długie lata była nieuchwytna, aż wreszcie na sejmie w Radomiu za rabunki i rozboje, sądy na nią obwołali, kasatę mienia i karę miecza.

Schwytana we własnym zamku w roku 1505 uroczyście podczas sejmu w Radomiu została powieszona.