10 sty Barbara Rusinowska
Zebrał i opracował: ksiądz Walenty Ślusarczyk
W końcu XV wieku, za króla Aleksandra – syna Kazimierza Jagiellończyka grasowała przez dwadzieścia lat banda zbójecka pod wodzą kobiety, Barbary Rusinowskiej. Powodem do jej zbójeckiej specjalności i nieco precedensu, była zemsta. Ojciec Barbary Maciej został pobity przez podsędka sandomierskiego, gdyż stanął w obronie katowanego mężczyzny. Mało tego podsędek zorganizował napad na dworek Rusinowski i w czasie walki Maciej został zabity, a dwór ograbiony. Barbara przysięgła zemstę.
Zorganizowała bandę, przybrała strój męski i na czele, z uzbrojonych pociągów, napadała okoliczne dwory, rabowała i ze zdobyczą w Góry Świętokrzyskie uchodziła. Tak się na robocie zbójeckiej dorobiła, że zamek “Orle Gniazdo” zbudowała, a swoich przeciwników w lochach zamku, w okrutny sposób znęcając się – mordowała.
“Oto pani Rusinowska, już barw na twarzy nie kładzie, ale zawsze po dawnemu w kurcie, w butach z ostrogami, po męsku nam przewodniczy” – śpiewali jej towarzysze.
Ta banda zbójecka szerząc postrach na drogach, po wioskach i dworach, które łupiąc, a często z dymem puszczając, przez długie lata była nieuchwytna, aż wreszcie na sejmie w Radomiu za rabunki i rozboje, sądy na nią obwołali, kasatę mienia i karę miecza.
Schwytana we własnym zamku w roku 1505 uroczyście podczas sejmu w Radomiu została powieszona.